Bugün yeni yıldaki ilk yazımda geçtiğimiz 2016 yılı gibi olmaması için dileklerimi yazacaktım.
Ama daha yeni yıla girdiğimiz iki saat bile olmadan acı haber geldi. Yine terör ve yine ölen masumlar. İşlerini yapan ya da sadece yeni giren bir yılı kutlayan insanlar.
Hep beraber umutla beklediğimiz 2017’nin de nasıl geçeceğini bize göstermiş oldu.
Umutlarımız yine vuruldu.
Hayallerimiz yine yıkıldı.
Bakanlar çıktı yine kınadı.
Artık kınama istemiyoruz. Artık sorumlular bulunacak nutukları dinlemek istemiyoruz. Bir gün önce hedef gösterip bir gün sonra timsah gözyaşları dökmenizi hiç istemiyoruz.
Artık neden? Niçin? Nasıl? Sorularına cevap vermenizi istiyoruz.
Sizler onlarca koruma ile gezerken, bizler acaba bu akşam evimize dönecek miyiz diye düşünmek istemiyoruz?
Artık anlayın terörün dili, ırkı, dini olmaz. Terör terördür. Teröristin seninki benim ki yoktur. Döner dolaşır seni de vurur.
Hepimiz aynı gemideyiz. Gemi batarsa hepimiz bundan zarar görürüz. Bu kaos ortamı devam ettikçe hiç kimse güvende değildir.
Artık herkesin aklını başına toplamasının zamanı gelmiş ve geçmiştir. Ülkenin yeni anayasadan ve başkanlık sorunundan daha önemli sorunları vardır. Bu şekilde devam ederse yönetecek bir ülkede bulamazsınız.