İçeride bombalar patlıyor. Onlarca insan ölüyor,  yaralanıyor ve sakat kalıyor.

Kimse dillendiremese de ekonomik kriz gün geçtikçe derinleşiyor. İşsizlik almış başını gitmiş. Gençlerimizin gelecek kaygısı belki de hiç bu kadar artmamış. Her sene değişen ve artık ne olduğu belli olmayan bir eğitim sistemi var. Çağdaş dünyanın uzağına hızla sürükleniyoruz. Çoğu kişi böyle düşünüyor.

Küçücük çocuklara tecavüz edip bir de bunu kendi isteğiyle diyecek kadar kendimizi kaybetmişiz.

Kadınlarımıza şiddet en üst seviye çıkmış. Hukuk desen… Kimsenin güveni kalmamış. Millet elinde silah kendi adaletini kendi dağıtmaya başlamış.

Dışarı da ise kendi halkı burada gezerken, onların ülkesini kurtarmak için pis bir savaşın içinde ölen kınalı kuzularımız var. Bir tane dost diyebileceğin ülke kalmamış etrafında. Dış politika sınıfta kalmış. Kimin umurunda.

Yine de sorumluluğu üstüne alacak ya da tüm bunlardan utanacak bir yetkili çıkıp da ben istifa ettim demiyor. Aman etmeyin beyler sıkı sıkı sarılın o koltuklara.

Çünkü bizim bunlardan daha önemli sorunlarımız var…

Kadınların kaç çocuk doğuracağı var.

Başkanlık sistemi var.

Atatürk’ün heykellerini kaldırmak var.

Minicik daha ne olduğunu bilmeyen ana okulu öğrencilerine darbe gecesi oyunu oynatmak var.

Açtığınız tünel, yaptığınız köprüler ve yollara rağmen yine de içinden çıkılmaz hale getirilen bir trafik var.

Onca olaya rağmen tek bir yetkilinin istifa etmemesi normal, sorun diye bir şey yok. Yinede çok şeyler yaptınız. Fakat yapılmayanlar, yönetimdeki  hatalar, kandırılmalar, tecavüzler vs. Bunlar bizim hatalarımız mı?

Ne bekliyorsunuz vatandaş olarak bizim mi istifa edelim. Saygılarımla