Partilerin Miting Dostluğu

Ezberler mi bozuluyor, yoksa bize mi öyle geliyor?

Ezberler bozuluyor ise, başımıza taş mı yağacak dersiniz?

Eskiden güzel bir aşk şarkısı vardı ve zamanın önemli seslerinden Abdullah Yüce’nin yorumuyla  sık sık  gelirdi kulağımıza:

“Bu ne sevgi ah, bu ne ızdırap

Zavallı kalbim, ne kadar harap!

Nasibim olsun bir yudum şarap

 Gel de içelim canan elinden…”

İşte o güzelim şarkıyı anımsatıyor siyasetçilerimizin bugünkü tavırları…

Bu bir gerçekten dayanışma mı, yoksa yine kandırıyorlar mı bizi bilmiyorum. Çünkü siyaset adamalarına güvenilmiyor. Zira bugün bir şey söylüyorlar, yarın başka bir şey! Laf çoook…

Çocukluğumda büyükler anlatırdı. O zamanlar İstanbul Boğazı’ndaki şehir hattı vapurlarını  Fransız menşeli “Şirket-i Hayriye” firması işletirmiş… Bunlar genellikle  Köprüden Beşiktaş iskelesine, oradan da   kalkararak Üsküdar iskelesine yanaşırmış…

Ve şimdiki gibi yarım saatte bir değilmiş seferler! Günde bir ya da iki…

Üsküdar’a vapur yanaştığında da, ilginç sahneler yaşanırmış… Örneğin karşıya geçecekler, inenlerin geçmesi için kenara durup  “buyurun” diyerek yol verirlermiş!..

 Gelenleri bekleyenler, karşıya geçecek olanlar, vapurdan çıkanlar öyle telaşsız, öyle sakin ve kibar olurlar mış ki, şaşar kalırsınız!

İnecekler de aynı, “siz buyurun mirim” filan diyerek kenarda durup kıpırdamazlarmış hiç… Yani bir centilmenlik yarışı sürermiş aralarında beş-on dakika…

İyi mi?

Eh, yüz yıl önce insanlar kibardı elbet!

Şimdi öyle mi? Daha vapur halat atmadan iskeleye atlayanlar oluyor, sabır yok kimsede! Çağ atladık ya herhalde ondan!

Neyse,Siyasetçilerimiz meydanlara akıyor bugünlerde demokrasi için… Kaybettiklerini mi arıyorlar ne?

Ve  AKP’liler CHP’lileri davet ediyor mitinglerine, CHP’liler AKP’lileri:

“Lütfen buyurun efendim, beraber olalım…”

“Önce siz buyurun, misafirimiz olun, el ele olalım, neşe ile dolalım!”

CHP, AKP’nin önerisini fazla önmsemeyip Kılıçdaroğlu’nun gelmeyeceği tavrı ortaya çıkınca, telaş alıyor  AKP siyaset arenasını:

“Olmaz! Billahi olmaz!... Kabul edemeyiz, demokrasimiz öksüz kalır, kambersiz düğün yapamayız, sensiz olmaz vallaha…”

CHP çaresiz:

“Peki! Madem ki bensiz olmuyor, geleyim gari…”

Öf  beee!  Rüyamı görüyoruz?

Kabuslar bitti mi?

Yoksa, pehlivanlar gibi siyasilerin birbirlerine peşrev atmaları ya da   el ense çekmeleri midir bu?

Ne dersiniz? Güzelim ülkemizde geçen  son  soğuk ve kara yılların arasına, Tanrı güzel günler mi yerleştirdi  “pastırma yazı” gibi acaba?

 Ya da “Sessiz Gemi” adlı şiirinde Yahya Kemal Beyatlı’nın dediği gibi: “Hicranlı hayatın son matemi midir bu?”

Ehh… Kader böyle ise güzel!

Ya ardından bir çapanoğlu çıkarsa?

Yani bu yapıştırıcı olarak ortaya çıkan darbe sendromu biter de, kısa bir zaman sonra  karşılıklı mor bakmalar tekerrür ederse?

Doğrusunu isterseniz iyi günlere odaklanmak güzel elbet!.  Ama, bazı amaçlar nedeniyle geçici bir kardeşlik paranoyası  içimize öylesine yerleşmiş ki,  kalkmaz kayalardan beter! Ve yüzümüzün gülmemesi ondandır işte senelerdir.

Kim soktu bunu içimize diye bir soru sorsak, geçen ve olan bitenler öyle karışık ki, yanıtını bile bulmamıza imkan yok!

Ama durdurğumuz yer hep aynı nokta gibi…

Şeytanın kulağına kurşun diyelim  ve olacakları bekleyim. Özetle hayıra duralım da hayır olsun. Zira kabuslardan bıktık!

Ve haklı mı haksız mı anlayalım şairimizi… Çünkü Yahya Kemal Beyatlı, o şiirinde şunları da söylüyor:

                        “ Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;

                          Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.

                          Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden,

                          Birçok seneler geçti; dönen yok seferinden.”