Yeni Yıl

Çok iyi niyetlerle yeni yıla girmeye hazırlanıyorduk. Bütün yaşananlara rağmen hâlâ umudumuz vardı. Her şey güzel olacaktı. Yeni bir yıl geliyordu takvimlere göre. Yeni bir yıl, yeni şeylere gebedir diyor, vatanımız TÜRKİYE' miz için iyi şeyler istiyorduk. Zira bir önceki sene hiç de kolay geçmemiş, 1000 e yakın insanımızı toprağa vermiştik. Çoğu gençti bunların. Bir çoğu ana kuzusu, asker ve polislerimiz. Ve turistler ki bunlar ülkemizi ziyarete gelen bize döviz bırakan bizi seven  insanlar.

 
Geçen seneyi berbat bir şekilde geçiren ülkem, bu seneye, yeni ümitlerle, kimi yalnız dualarla, kimi 3, 5 kişi birarada, yemek yiyerek hep birlikte olmanın hazzında yeni yıla girildi. Birbirimizi tebrik ettik, terörsüz bir yıl diledik. Ülkemiz ve çoluk çocuğumuz için iyi dileklerde bulunduk.

Ne yazık ki! 
Sanırım saat, 01 veya 1, 5 gibi odama çekilip T.V yi açıp kanallarda gezinmeye başladım. O anda gözlerim çocukluğumda seyrettiğim bir filme takıldı, büyük bir hazla onu seyretmeye başladım. Çocukluğumda seyretmiştim elbette, fakat hem İstanbul'un eski halini, hem de o zamanların küçük sanatçılarını, insanların o saf hallerini beğendiğim için kâh kendi hayallerimde gezinerek, kâh filme dalıp giderek zaman geçirdim. Tahminen 04 gibi film bitti. T. V yi kapatıp uyumaya çalıştım. Sağa dön, sola dön uyku tutmuyordu bir türlü. Uzun bir aradan sonra nihayet uyumuşum. Fakat bu arada, İstanbul'un çok kalabalık bir mekânında , bir terörist elinde tüfekle mekânı kana bulamış, Bunu sabahleyin uyandığım zaman duydum, çok çok üzüldüm. Edilen duâlar, güzel temenniler bir işe yaramamış, 2017 nin daha ilk saatlerinde güzel ülkem kana bulanmıştı.
      Bu yapılan insanlık dışı bir şey. Kimse bunu haketmiyor. Tek istediğimiz barış ve huzur iken, ne yazık ki bu masumane isteğimiz, adına terör denilen ne olduğu belirsiz, ahlâk dışı insanlık dışı eşkiyalar yüzünden ulaşamıyoruz. 
Gelen yeni yıl, yaşananlar eskinin aynısı. Acı ve göz yaşı. Umutlar ölmüştü, insanlık ölmüştü. 
Yeni yılda güzellikler beklerken, terör yine korkunç yüzünü gösterdi, Sonuçta 39 ocakta acı, göz yaşı ve ağıt vardı. 
Dış mihrakların beslediği, adına ne derseniz deyin, amacı yurdu bölmek, bizi birbirimize, düşürmek, dünyanın gözünde bizi kötü göstermek olan bu eylemler yine dış güçler tarafından desteklenmekteydi.
İnanıyorum ki bir gün bunun da sonu gelecektir. Bizler kendi içimizde ayrışmayı bırakıp, elele vermeliyiz. Korkmamalı, korkmadığımızı anlatmalıyız. Bu milletin yeniden bir İstiklâl Marşı yazabileceğini o pis kafalarına sokmalıyız. Öldüren terörse, ölen insanlık. Ölen insansa, bizler de insansak, bizlere yani insan kalabilenlere, terörü lanetlemek düşüyor. 
Terör örgütleri ne yazık ki İslâm dinini alet ederek, saldırılarda bulunuyor ki, Müslümanlık kesinlikle teröre destek vermez. Sadece ve sadece amaç Türkiye'nin üzerine oynanan çirkin oyunlar. Vatanımızı yıkıp parçalamak isteyen güçler var ki biz milletçe bu oyunu bozmak zorundayız. Birlik ve beraberlik mesajları vermeli, elele olmalıyız. 
Dilerim tez zamanda ülkemin üzerinde oynanan oyunlar son bulur, karabulutlar dağılır, aydınlık günler yüzünü gösterir. 
Biz Türkler elele kenetlenirsek bizi kimse tuş edemez.
Ne Mutlu Türk'üm diyene. !

Şengül YILDIRIM / Anadolu Kültür Sanat ve Mozaik Derneği Yönetim Kurulu Üyesi